Een geweldig ontwerp vereist interactie tussen omgeving, exterieur en interieur

Onlangs bracht ik drie dagen door in wellness-centrum Elaisa in Maasmechelen. Bijzonder aan het gebouw is dat het gelegen is in een prachtig natuurgebied tegen Nationaal Park Hoge Kempen. Denk aan wuivende grassen en bomen rondom een sprookjesachtig meer met daarin dobberende zwanen en aalscholvers. Midden in dit natuurgebied staat een voornamelijk uit graniet opgetrokken moderne ‘tempel’. Of, een ruimteschip met een beetje fantasie. 

Allereerst een compliment voor de ondernemer die alles zelf bedacht, tekende en liet bouwen, zonder enige achtergrond in de architectuur en naar ik heb begrepen met enkel de hulp van een architect in opleiding.      

Hoewel in mijn top 3, moet ik helaas constateren dat ik als bezoeker niet die ultieme ervaring beleef waar ik op hoopte. Dit ligt niet aan het personeel of de behandelingen. Dit ligt evenmin aan de meest geweldige zonsondergangen die je vanuit een aantal sauna’s en baden kunt meemaken.

Het lichtelijk gevoel van onbehagen heeft twee oorzaken: 

1. De visuele ‘verhalen’ lopen te veel door elkaar heen.

2. De klantbeleving is op onderdelen niet in orde.

Allereerst doet het extreem strakke granieten gebouw wat bevreemdend aan in de idyllische omgeving. Op zich kan dat een mooie spanning creëren en de fantasie aanspreken. Maar die fantasie krijgt geen kans door de overdaad aan beelden geïnspireerd op het oude Egypte en het Boeddhisme. De magie gaat hierdoor verloren. 

Ook mis ik de dialoog tussen het prachtige natuurgebied en het gebouw. Het materiaalgebruik doet kil aan door de overdaad aan steen en staal. Persoonlijk had ik graag gezien dat de natuur rondom het strakke grijze gebouw ogenschijnlijk bezit had genomen van het gebouw, door – in plaats van de beelden – bomen en grote planten in en door het gebouw te laten groeien. Geïnspireerd bijvoorbeeld op de tempels van Angkor Wat in Cambodja. Het brengt warmte in het materiaal- en kleurplan én het herinnert ons aan de vergankelijkheid van ons bestaan.

Maar wat mij als interieurontwerper het meest teleurstelt is het gemis van een fijn centraal ontmoetingspunt in het gebouw. Weliswaar is er een restaurant, maar dat bevat vrijwel enkel eenvoudig witte tafels op een grijze stenen vloer met witte plastic stoelen eromheen. Geen haardvuur waar mensen net als in de oudheid omheen kunnen zitten om een gevoel van warmte, geborgenheid en verbinding te ervaren. Geen fijne banken en fauteuils om even lekker in weg te kruipen. Het is gewoonweg een onprettige ruimte om in te zijn, terwijl het restaurant – mits succesvol ingericht – zoveel meer omzet zou kunnen realiseren. 

Het is een goed voorbeeld van mijn stellige overtuiging, dat de creatie van een succesvol gebouw niet zonder een samenwerking kan met een goede (landschaps)architect en interieurontwerper. Een dergelijke samenwerking brengt omgeving, exterieur en interieur bij elkaar en maakt het verhaal zowel visueel als functioneel kloppend. Het zou dit wellness-centrum voor mij op nummer 1 gezet hebben.    

Marielle van Essen is met haar bedrijf Van Essen Interiors, interieurontwerper voor zowel residentiële als commerciële opdrachtgevers.